- vanaf 2022 aangesloten bij kunstenaarscollectief 0000 Vertrekpunt Nul
- 2013-2022 bestuurslid Stichting Ateliers Bartjesschool
- vanaf 2013 lid Landelijk Kunstenaarsgenootschap de Ploegh Amersfoort
- 2013 opgenomen in makers-database BKKC
- vanaf 2007 zelfstandig werkend kunstenaar ‘s-Hertogenbosch
- 1998-2007 kunstenaarscollectief Kobalt ‘s-Hertogenbosch
- Opleiding: NXX docentenopleiding handenarbeid Eindhoven
Mijn liefde voor de lijn is heel groot.
Paul Klee: “a line is a dot that went for a walk”
atelier Bartjesschool 's-Hertogenbosch
Ik kom in mijn atelier en ga
kijken mijmeren, kijken, schilderen
kijken mijmeren, kijken, schilderen
in een ritme,
een cadans,
een repeterende bezwering haast…
statement bij expositie “Rituelen” in het Rietveldpaviljoen, Amersfoort, 2022
Vanaf 2022 maak ik deel uit van kunstenaarscollectief 0000 Vertrekpunt Nul.
In 1958 ontstond in Duitsland een radicaal nieuwe kunststroming Zero: “Zero is stilte, Zero is het begin”. In navolging daarvan ontstond in Nederland in 1960 de Nulbeweging met bekende kunstenaars als Jan Schoonhoven, Henk Peeters, Armando, Jan Henderikse en herman de vries.
De Nul-beweging noemde zichzelf ‘anti-schilderkunstig’ en werd gekenmerkt door:
- Monochromie: het gebruik van weinig kleuren
- Herhaling: Nul houdt van ritme en regelmaat
- Serialiteit: multiples in tegenstelling tot het authentieke werk
-
Directheid van materiaal: het handschrift van de kunstenaar wordt ondergeschikt
Met Nul als vertrekpunt heeft de kunst zich sedertdien verder ontwikkeld in een richting die Hedendaags Minimalisme genoemd kan worden. Vanuit het Landelijk Kunstenaars Genootschap “de Ploegh” heeft zich een groep kunstenaars verenigd die werk maakt dat in het verlengde ligt van wat de Nul-beweging in gang heeft gezet. Het werk van deze kunstenaars is geïnspireerd door de vormtaal van de Nul-beweging en heeft tegelijkertijd een hedendaagse uitstraling. Stilte en liefde voor het oude ambacht en de schoonheid van het materiaal zijn verbindende elementen en in diverse disciplines zichtbaar.
Abstractie, eenvoud en helderheid zijn drijfveren om tot een uiteindelijk tweedimensionaal beeld te komen: het schilderij.
statement bij expositie “0000” in galerie de Ploegh, Amersfoort, 2022
Vanaf 2013 lid van
Landelijk Kunstenaars-genootschap
de Ploegh, Amersfoort.
Deelname aan diverse exposities,
onder meer:
Rituelen (2022)
Dieptes in Vlaktes (2021)
Orde & Chaos (2019)
Nieuw vraagt oud (2018)
Zelfportret (2018)
For Ever Young (2017)
Grafiekmanifestatie (2016-2020)
Op reis (2013)
Is het schilderij een plat vlak?
Het oppervlak is de bovenste laag verf, het laatst geschilderd en het meest zichtbaar. De onderlagen verf zijn herinneringen aan het proces en geven dat oppervlak structuur, waardoor diepte ontstaat.
statement bij expositie “Dieptes in Vlaktes”, Galerie de Ploegh, Amersfoort, 2021
“De natuur biedt ons een scala van vormen en kleuren. Onder een microscoop kan die een nog grotere abstractie krijgen, die een hele nieuwe wereld voor ons opent. Met dat als uitgangspunt, verlies ik me in de schilderijen en tekeningen van Bernadette Goossens. Toch voel je heel goed aan dat hier de natuur, hoe abstract ook, het onderwerp is. Niet de strenge vormen van het bladnerf, maar de groei van vezels en massa bepalen het landschap. De rimpelingen daarin worden als contrast tegenover elkaar geplaatst. Zo ervaar je de ingreep van de kunstenaar als haar interpretatie, als haar waarneming van de natuur. Het resultaat staat op zichzelf en heeft haar eigen signatuur”.
fragment uit het openingswoord door Titus Yocarini
Henry Miller: “Chaos is het woord dat we bedacht hebben voor een orde die we niet begrijpen”
In beginsel breng ik orde aan door de keuze voor het platte vlak, door de maat van het doek, door het soort linnen, door het medium olieverf en door de kleur en ook door mijn benadering van het doek. Ik breng verf aan en trek daarin lijnen, die deels lopen zoals ik wil en deels gaan zoals ze gaan. Rust in chaos, spanning in orde.
statement bij expositie “Orde en Chaos”, Galerie de Ploegh, Amersfoort, 2019
Er groeit tijdens het werken op mijn doeken een “stapeling” van verflagen en ritmiek in de verfhuid. In Mondriaans Victory Boogiewoogie zie je een abstract ritme van gekleurde blokjes. Wat mij fascineert is de combinatie van het strakke stramien van de blokjes en de “klungelige” rafelrandjes van de tape die Mondriaan gebruikte.
Voor mij een boeiend contrast tussen beheersen en laten gaan, en daar zoek ik mijn beeld.
statement bij expositie “For Ever Young”, Galerie de Ploegh en St. Joriskerk te Amersfoort, 2017
